Pensionado Johan Broekens: ‘Ik ga mijn klanten en collega’s missen’

Het zal na oud en nieuw een vreemde gewaarwording zijn. Waar iedereen vanachter de receptie van onze vestiging in Kampen altijd vriendelijk werd begroet door Johan Broekens (62 jaar), moeten we het vanaf de jaarwisseling zonder hem stellen. Johan gaat namelijk genieten van zijn welverdiende pensioen. Maar voor het zover is, gunden wij onze serviceadviseur na vele jaren trouwe dienst een welverdiend afscheidsinterview.

1 november 1976. De datum waarop Johan zijn werkzame leven startte, staat hem nog helder voor de geest. “Vanuit Dronten reed ik op mijn brommertje naar Autotechno in IJsselmuiden. Met een grote glimlach! Thuis had mijn vader een timmerbedrijf, maar ik had niets met hout… Liever sleutelde ik aan mijn brommer. Al snel wist ik dat ik automonteur wilde worden en die dag ging dat gebeuren!”

Door weer en wind

Overdag werkte de 17-jarige tiener bij de voorganger van Renault-dealer Van Kesteren, Autotechno IJsselmuiden. In de avonduren stapte hij op zijn brommer om naar school in Zwolle te tuffen. “Ik at bij Autotechno 's avonds een broodje en reed dan door weer en wind door naar de streekschool, nu het Deltion College. Werken en leren was toen nog heel anders georganiseerd dan tegenwoordig.”

Bij Autotechno leerde Johan het vak in de praktijk. “Twintig jaar lang sleutelde ik bij Autotechno aan Renaults. Het laatste jaar samen met Wimfried van Kesteren, die toen net als verkoper in dienst was gekomen.” Twaalf maanden zou hun eerste samenwerking maar duren. “Dat lag absoluut niet aan Wimfried hoor, maar na die twintig jaar Autotechno was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Die vond ik bij SsangYong Apeldoorn, het bedrijf van Eric Selles.”

Leven lang leren

Johan ging er aan de slag als chef werkplaats. “Een leven lang leren, is op mij wel van toepassing. Om technische ontwikkelingen bij te houden, bleef ik altijd in de avonduren cursussen, trainingen en opleidingen volgen. Bijvoorbeeld op het gebied van personeelszaken en leidinggeven aan werkplaatsen. In mijn rol bij Eric Selles kon ik daar de vruchten van plukken.”

Het merk Renault bleef in de acht Apeldoornse jaren altijd trekken. “Ik ontwikkelde bij Autotechno een voorliefde voor dit Franse merk. Privé heb ik ook altijd Renault gereden. Van Renault 12 toen, tot Renault ZOE nu. Daarom koos ik er toch voor om terug te keren naar een Renault-dealer. Dit keer in Lelystad.” Slechts een keer nog waagde Johan een klein uitstapje. “Dat was naar de Toyota-dealer in Zwolle.”

Toevallige ontmoeting

Johan was er amper zijn proefperiode door of Wimfried van Kesteren stapte de showroom binnen. “Hij herkende me meteen. We kletsten even bij over vroeger en wisselden nummers uit.” Een paar maanden later lichtte Wimfrieds naam op in het telefoonscherm van Johan. “Hij zocht een serviceadviseur en zei dat ik hij mij graag weer terug wilde hebben. Ik besloot het gesprek aan te gaan, op voorwaarde dat het niet met een bakkie kantoorkoffie zou zijn.”

Een paar dagen later zaten Johan en Wimfried in Restaurant De Bastaard in Kampen, waar onder het genot van een kipsateetje en een biertje zijn terugkeer beklonken werd naar wat ooit Autotechno was. “Bij Van Kesteren heb ik nog elf prachtige jaren beleefd. Klanten die ik in 1976 al hielp, mocht ik nu weer van dienst zijn. Dat was echt heel bijzonder. Bovendien trof ik collega’s met een enorme teamspirit. En dat allemaal bij mijn favoriete merk. Dat kon niet mooier!”

Klantbelang voorop

Nu hij met pensioen gaat, zal Johan zijn klanten zeker gaan missen. “Het contact met hen vond ik het leukst. Ik wilde ze een glimlach bezorgen. Niet alleen door hun autoprobleem op te lossen, maar ook door ze extra service te verlenen. Auto’s ophalen en wegbrengen in de avond of het weekeind; ik vond het nooit een probleem. Van Kesteren onderscheidt zich door het belang van de klant voorop te stellen. Daar hielp ik graag aan mee.”

Graag hadden we een gezellige afscheidsreceptie georganiseerd, maar helaas laten de huidige maatregelen dat niet toe. "Ik werk dus gewoon lekker door tot aan oudejaarsdag en sluit dan met mijn collega’s een mooie periode af."

Zijn collega’s zal hij nog wel eens een bezoekje brengen. Misschien wel te voet. “Mijn hobby is wandelen. Van Dronten naar Kampen lopen is zo’n 15 kilometer. Misschien iets voor een mooie dag.” Daarnaast zal Johan vaker in Friesland te vinden zijn, waar hij met zijn vrouw een stacaravan heeft. En je gelooft het niet, maar zelfs de liefde voor hout is ontloken. “Ik heb thuis een werkplaatsje ingericht om mijn zoon en dochter te helpen met klussen aan hun huizen.”

Dat de appel in zijn gezin niet ver van de boom valt, is duidelijk. “Mijn zoon werkt bij de marine en sleutelt aan hun schepen. Mijn dochter werkt bij een autoleasebedrijf.” Van wie zouden ze dat toch hebben?